Xolodnii veter smaxival slezi s ee liza,vozvrawaya i yspokaivaya ee.Pervie kapli dojdya otvlekali i omivali bol',ona ne xotela jalosti,poetomy ne jalela sebya sama...Ot ysliwanix slov po sredzy polosnyli ostrim nojom i ono plakolo vmeste s nei...Teploi aloi krov'u...znobilo,nervnaya droj' nikak ne proxodila,svodila skyli...Eto bila to4ka v ix syd'be,uje ne ostalos' nadejdi,ee virvali s kornem...nadejda na bydywee ymerla...Ot lubvi do nenovesti i v pravdy odin wag,daje polovinka...Dotlela o4erednaya sigareta,ypala poslednyaya sleza.Vse,eto yje vse. Eta poslednyaya straniza,kniga ix otnawenii dopisana,konez takoi kak est' ne lu4we i ne xuje,no eto yavno on...
Ona yje wla pod prolivnim dojdem,ona ne lubila zonti,bila rada prirodnomy dywy,kapli stekali s kojenogo plawa,so zvonom razbivayas' o serii asfal't.V vozdyxe paxlo no4'u,pitayas' dokyrit' sigarety pod dojdem,ona ylibalas' sama sebe.No4' bila bezlunna.Eto radovalo molodoe serdze,jal' chto moi zver' pribolel...no ewe 4ytok i in bydet kak noven'kii,zabotlivie ryki mexanika postavyat ego na kolesa i motor zayr4it s novoi pesnei...

Состояние: Dojdya mne....