Anioі ognisty, mуj anioі lewy
Poruszyі dawn№ miіoњci strunк.
Z tob№! o! z tob№, gdzie biaіe mewy,
Z tob№ w podњnieїn№ sybirsk№ trunк,
Gdzie wiatry wyj№ tak jak hyjeny,
Tam, gdzie ty pasasz na grobach reny.

Z grobowca mego rosn№ lilije,
Grуb jako biaіa czara przeњliczna -
Њwiatіo po nocy spod wieka bije
I dzwoni cicha dusza muzyczna.
Ty kaїesz њwiatіom onym zagasn№ж,
Muzykom ustaж - duchowi zasn№ж.

Ty sama jedna na szafir њwiкty
Modlisz siк gіoњno - a z twego wіosa,
Jedna za drug№ - jak dyjamenty,
Gwiazdy modlitwy lec№ w niebiosa.

Juliusz Sіowacki