Հետաքրքիր միմոզայով ԴՄԹ ընդունեցի Անժելիկայի նախաձեռնությամբ։ Մի հատ կատվիացի շաման էր բերել ու մի քանի հատ կլիենտ․ Ահագին հաճելի թրիփ եղավ։ Սկզբից ռապե ընդունեցինք ու ամենածանրը ես տարա։ էնքան թուլացավ մարմմինս որ միատ մարդավարի հետ տվեցի 5 ժամ առաջ կերածս հավի գրիլը։ Հետաքրիրը էն էր որ 5 ժամում համարյա չէի էլ մարսել ու մսի տեքստութան էրևում էր։ Շատ գեղեցիկ տեսարան եղավ։ Վերջը, մինչև մի կես ժամ չհանգստացա, ուժերս տեղը չեկան։ Հետո խմեցինք ու պարկեցինք առանց համարյա խոսալու։ Մենակ հարցրեց ինչի համար ենք ուզում ընդունենք։ Համեմատելով ուրիշ ցերեմոնիա անողներին, շատ լուռ ու սառը անցավ։ Իսպանացի ու լատինաամերիկկացիները հիմականում համախմբում են խմբի հոգուն ու խմբովի մեդիսին մյուզիք են երգում որպիսզի մարդկանց սրտերը արթնանան։ Ալվարոն ուղղակի սպոտիֆայը դրեց ու ձռի հետ էլ միքիչ շամանական աղոթքներ արեց, բառաբանով միքիչ նվագեց ու տարբեր տեսակի բուրմունքներ ու ծխեր արեց։ Վոբշեմ․․ անկապ խխորանում եմ ոչ կարևոր դետալների մեջ, երևի էր հույսով որ սաղացնի երեկվա հիշողությունները։

Վերջի մի 2 պսիխադելիկների վախտ սկզբունքորեն ինձ խստորեն դնում եմ սահմանափակ, համեստ, հասարակ մարդ արարածի տեղ, պատրաստ լինելով սովորել ու ընդունել, տեղ տալ ինձնից ավելի մեծ ուժին որ իրեն դրսևորի։ Վերևի անգամ շատ զարմանալի ու շատ հաճելի փորձ ունեցա, զգալով թե ոնց էր միատ անսահման մեծ ու անսահման բարի բան (god) ձեռքիցս բռնած հետս քայլում էր։ Ահռելի ուժ, կենսուրախություն ու անմեղություն զգացի։ Էս անգամ էլ վորոշեցի առիթ չտամ որ էգոն ուզենա իրա վրա վերագրել գլխավոր դերը ու մտածել որ ինքնա աստվածը։ Էս պահին felix colgrave double king մուլտը հիշեցի, որ ինձ հենց էսա հիշացնում։

Շատ ահավոր քանակի գիտակցություն ունեցա թրիփի ժամանակ։ այլանդակ ձևի պայծառատեսություն, որը հավատս չեր գալիս թե ոնց կարա սողորսկի ձեռքերիցս տենց հեշտությամբ։ ընդամենը հաջորդ առավոտը։ Հենց դրա համար փորձում եմ գրի առնեմ որ մեկ էլ տեսար ինչ որ մի ձև կարողանամ վերաստեղծել էտ վիճակը։ Մի գուցե մեդիսին մյուզիքը օգնի, մանտռաները կամ ցանկացաց ուրիշ բան։

Թրիփի մեծ մասը դառավ ինտերակտիվ խոսակցություն մեծ գիտակցության հետ։ Առաջի հերթին սկսեցի հմայվել իրա մեծութամբ ու անսահման կարողությամբ, հետո իրա բնությամբ, նկատի առնելով ինքը ամենինչա, մեզ էլ հետը, ու որ ինքը միշտ կա մեր մեջ ու միշտ մեզնից հազար քայլ առաջա գտնվում ու ոչինչ չենք կարող իրանից թաքցնել։ Թռիփի ժամանակ ուղղակի ֆիզիկապես կարելի էր էտի զգալ մինչդեռ սովորական ժամանակ կարելի մտածել որպես տեսություն։ Ու երբ որ հասկանում էս որ աստվածմեր կյանքի մեջ օրթախ ա, հասկանում ես որ քեզ կվերաբերվի ամենալավագույնս։ Միշտ պատկերացնում էի որ ոնց որ միատ անսահման հսկա էակ քնքշճօրեն շոյում ա միատ անսահման փոքր եակին առանց իրան վնաս պատճառելով, որտեվ իրանք իրականում նույն բանն էն ու դերասանություն են անում։

Հետո թրիփի ընթացքում հիասքանչ երգեր կաին որոնց շատ էին օգնում հոգին հարթուկելու համար։ Դրանցից մեկը կրկնում էր mi 20 անգամ:

I release control
and surrender to the flow
of love
that will heal me

https://www.youtube.com/watch?v=6HdIEfWC0xA

ամենայն դեպս թրիփի ընթացքում ամենինչ հիասքանչ էր ։ճ
Էս տեսակ երգերը ինձ թվումա պոտենցիալ ունեն մարդուն վերադարձնել էտ վիճակին եթե մանթրայավաի մայնդֆուլաբարո եգվեն, ամբողջ դեդիկացիայով։

ընթացքում հասկանում էր էական տարբերությունները երբ որ մեր կյանքում, մեր հոգու բնակարանում սենյակ ենք տալիս աստծոն, հաշվի ենք առնում իրա ոչ միայն գոյությանը, այլև իր դինամիկ ինտեռակցիան մեր հետ, մանավանդ երբ իր հետ ակտիվորեն խոսում ենք, հացեր ենք տալիս ու ամենակարևորը որբ մեր դժվարությունները հանձնում ենք իրեն, ճանաչելով որ մեր գիտակցական ուժը չի հերիքում տվյալ խնդիրը հասկանալո ու նենց լուծում գտնելու որ մեր սրտում խաղաղաղություն ստեխծվի։ Ոնց որ cloud computing լինի։ Ոնց որ ուղղակի տերմինալներ լինենք ու ցանցով աշխատենք թմային աշխատանք անելով հենց աստծո հետ։

Մեկ էլ խորձում էի հասկանալ թե ինչու է կորում էտ ինտիմ կումինիկացիան ու այդքան ուժեղ վերադառնում որբ որ հոգու լուծողական ենք խմում։ Մոտավորապես էն եզրահանգմանը եկա որ մեզ բավականաչափ անմեղ ու արժանի չենք համարում աստծու մեծության ու սիրո աթջև։ Աստծո հետ ոտք մեկնելու համար պետք է կարողանալ իր արջեքները շնչել, աստվածավայել ինկոնդիցիոնալ սեր շնչել։

Մի ուրիշ հիշողություն որ եկավ, էտ էնա որ աստծո հետ լավ հարաբերություն ունենալը էտ ամբողջույան հետ լավ հարաբերույուն ունենալնա։ Այսինքն աշխարհի բոլոր էակների հետ, մեզ էլ հետը։ Ասենք պատկերացրա միատ ընկեր ունես որի հետ խռոված ու նեղացած եք, թույլ չի տալիս աստծո հետ կայուն հարաբերություն ունենալ, որտև էտ ընկերը աստծո մի մասնա։ Դրա համար հոգու լուծողականները նենց են անում որ բոլոր մեր հարաբերություններին իր իսկական արժեքը տալ ու գնահատել բոլորին։ Իսկ եթե ունենք դժվար հարաբերություն ինչ որ մեկի հետ ուչեն հիշում ենք լուծված վիճակում, կարող ենք բավականին հեշտությամբ ներել։

Հիմանակնում ամենաշատը նեղանում ենք նրանցից որոնց իսկականից սիրում ենք։ Ես կարողացա զգամ որ իրականում հորիցս նեղացած էի։ Լացեցի ու միմիայն լացելուց հետո կարողացա գնահատել ու ահռելի շնորհակալություն զգալ իրան իմ կյանքում ունենալով։ զուտ նրա համար որ եթե իմ անցյալս մի մազով տարբեր լիներ, հիմա ստեգհ չեի գտնվի ու էտ կախարդական վիճակում չեի լինի ։Ճ․

գիշերվա մի լավ մասը հատկացրեցի ուշադրություն դարձնելով բոլոր հարաբերություններիս վրա; Կլիենտներից բռնած, ընկերներից, ընտանիքի անդամներից, բաևեկամներից վերջացրած։ Զգում էի որ էտ ժամանակը որի ժամանակ հոգիս լուծված էր, պետք էր էֆեկտիվ օգտագործել ու գնահատել ու ծնորհակալություն զգալ բոլուր ռիլեյշններիս համար։ Բոլորը սուրբ էակներ էին թվում էտ պահին, որոնց միջոցով հարաբերվում ենք աստծո հետ։

իհարկե հիշեցի որ տարիներ առաջ ինքս իմ վրա կղժաի աստվածապաշտությանս վրա։

Հիմա ուղղակի չեմ հասկանում թե ոնց կարելիա տենց obvious բանը անտեսել կամ ժխտել։ ավելիլ շատ կարիք ունեմ գլխիս դրած ման տամ, որտեվ իրա մեջ խաղաղոթյան սերմերն են գտնվում։
Իհարկե անհանգգստանում եմ երկարատեվ իմպլիկացիաների վրա, օրինալ որ մեր ուղեղը էսքան զարգացելա որտեվ աստվածից անկախ ենք ուզեցել ապրել, չնայած էտ էլ ա աստծո կամքը։

Հենց հիմա զգում եմ որ տուֆտում եմ եր փորձում եմ սխեմաներ ստեղծել ու կոնտրոլ անել սիտուացիան փորձելով retain անել էտ blissը։ ծակ աչքության հետեվանքա։ Երևի ճիշտը չշտապելն ա ու չիք քիչ ինքնաբերաբար գլորվել դեպի էտ աստիճանի պայծառ գիտակցությանը, թեկուզ որ հազարավոր կյանքեր տեվի, կամ ոչ էտքան շատ։ Միքիչ fear of missing outը չեր խանգառի հիմա։ մտածելով որ խաղի դժվար էպիսոդները խաղի հետաքրքրությունն էն ու հոգնածությունից հելնելով ենք ուզում սքիփ անել։

akanjmtuk: սայլենս
vitchak: радушное