Янка Золак
СУМ ПА РАДЗІМЕ
З краю роднага, з роднага дому,
У чужы і няведамы край
Мяне выгнаў мой лёс-пустадомак
Сумаваць і павольна ўміраць.
Я жыву і – здаецца – вясёлы
Па чыжыцкай вандрую зямлі,
Толькі сьняцца мне нашыя сёлы,
Сьняцца любыя сэрцу палі.
Сьніцца мне: на вячорках дзявочых
Песьні родныя срэбрам зьвіняць...
Сьлёзы горкія льлюцца мне з вочаў,
Аніяк не магу іх суняць.
І тады я павольна згараю
У пякучай сардэчнай журбе..!
О, мой любы, гаротны мой Краю,
Як-жа цяжка мне жыць без цябе!
Опять чёрная полоса. Хочу б...
[Print]
Seele