Мне сёння снілася, што я ў Японіі Разам з сям'ёю, прычым прыехалі мы на цягніку А потым згубіліся, у сэнсе, нейкім чынам раздзяліліся, калі сышлі з цягніка, і я спрабавала напісаць Л. і маці, потым падумала, што ў маці ж не падключаны роўмінг, яшчэ недзе хадзіла, патрапіла на нейкую імпрэзу (?), на якой размаўлялі ці то па-руску, ці то па-беларуску (у Японіі, ага). Потым мы ўсе сустрэліся назад. І я ўсё спрабавала даведацца, якім чынам дабрацца да філармоніі, дзе мусіў выступаць Юзу (а ён фігурыст, на хвіліначку!). Нешта там было дзіўнае з метро, быццам шмат кароткіх ліній, і трэба было зразумець, як туды дабрацца. У кагосьці запытвала, калі называла Юзу, людзі адразу пачыналі добра так усміхацца, і ўсё такое. Потым мы засяліліся ў гатэль, там яшчэ быў нейкі дзіўны пакой з нізкай столлю. А потым сон скончыўся На Юзу ў філармоніі я паглядзець не паспела)

Мусіць, гэта ўсё - вынік чакання новых Юзушоў у канцы лютага і пачатку сакавіка. На жаль, мне толькі спадзявацца, што будуць лайвстрымы (ці хаця б запісы...). Калі б у мяне хаця б шэнгенская віза зараз была, то мела б сэнс паспрабаваць латарэю (квіткі на ягоныя шоў прадаюцца праз сістэму латарэй, бо занадта шмат жадаючых). А так...

А, яшчэ у сне не бачыла акіяну, але ўвесь час было пачуццё/веды, што ён недзе недалёка.

===
Трэба неяк напісаць, як мы ў Брэст з'ездзілі на мой дзень нараджэння, пакуль не забылася.