Гэта быў апошні дзень майго вельмі спякотнага адпачынку, тады акурат абяцалі ўжо менш гарачае надвор'е, і мы скаталіся ў Заслаўе. Раней там толькі тата па справах быў.
Пачалі з цэнтральнай плошчы, дзе стаіць "Я Заслаўе" ў вельмі прыемных колерах, а трохі далей, у скверыку, стаіць скульптура Ізяслава, у гонар якога горад і названы. Падняліся да касцёла, ля якога на вузкіх вулачках стаяць дамкі, таму фоткаць яго не надта зручна, але ён быў зачынены (і судзячы па дошках побач, там ідзе вялы ці актыўны рэмонт). Потым пайшлі да былой кірхі, а цяпер праваслаўнай царквы, якая стаіць на месцы старажытнага гарадзішча (насыпныя валы захаваліся троху). Прыгожанькая і дагледжаная, і ўнутры вельмі прыемная - звычайна мне няўтульна ў праваслаўных цэрквах, але гэтая, можа таму што будынак не навадзел, ці што людзі адэкватныя, але было нармалёва. Яшчэ там драўляны разны алтар. Люблю такое.
Вяртацца мы пацйшлі іншым шляхам, прайшлі паўз ручаёк і сажалку з качкамі. Ля сажалкі калісьці ўсё гвалтоўна прыводзілі ў парадак ці то да Дажынак, ці то да Дня беларускага пісьменства, але год 10 ужо, мусіць, прайшло, і зараз усё ў стане "калісьці тут нешта рабілі, і штосьці яшчэ засталося". Побач парк для дзяцей з рознымі лазілкамі ды скульптуркамі.
Прайшлі ля краязнаўчага музея (там былі млын, кузня, калі не блытаю, і яшчэ нешта), але мае ўнутр не захацелі. З іншага боку, краязнаўчыя музеі сапраўды падобныя адзін да аднаго сваімі выставамі.
Пасля мы думалі пад'есці, але нешта ў той дзень у Заслаўі з гэтым аказалася цяжкавата. Папілі кавы і пайшлі ў ці не галоўны пункт прызначэння - музей маляванкі, які адкрыўся не так даўно. Маляванка - гэта карціна, маляваная на, звычайна, якой палатніне, звычайна самавукамі. Напачатку мінулага стагоддзя (і гадоў да 60-х) імі ўпрыгожвалі хаты сяляне. У музеі тры залі: Алены Кіш, Язэпа Драздовіча, і зборны розных (часта невядомых) аўтараў. Мы ўзялі экскурсію, бо хацелася з толкам пра ўсё даведацца, і сапраўды было цікава (і прыгожа). І там можна фоткаць (фоткі я, вядома, яшчэ нікуды не скінула).

Уласна, на гэтым усё. З ежай мы, аднак, пракалоліся ў той дзень)