Дачытала дзённікі Алана Рыкмана. Усё яшчэ балюча, хаця я цяпер і ведаю, што яму балюча не было, і што сябры пастаянна былі ў яго ў бальніцы цягам апошніх дзён (гэта ўжо з пасляслоўя Рымы Хортан, апошні запіс у дзённіку Алана быў ад 12 снежня 2015 года). Калі не браць апошні год, калі чытаць трохі заміналі веды, што неўзабаве ён мусіць даведацца пра смяротны дыягназ, то сапраўды вельмі цікава, гэткая магчымасць троху зазірнуць у сусвет Алана. Але з ім, мусіць, было няпроста працаваць
Цікава, што ён не быў задаволены пост-прадакшнам Месмера і Догмы, і вельмі цікава, як гэтыя фільмы мусілі выглядаць на ягоную думку. Але ўжо не даведацца.
Трэба паглядзець A Little Chaos.
Трохі шкада, што ў Ізраільска-Палесцінскім канфлікце Алан відавочна быў на баку палесцінцаў. Ці змяніў бы ён думку пасля 7 кастрычніка мінулага года? Таксама ўжо не даведаемся.
Вельмі шкада, што ён не дажыў да 80 гадоў, каб сядзець у крэсле і чытаць унукам Гары Потэра...

У кнізе ёсць яшчэ ўрыўкі з ранніх дзённікаў Алана, засталося толькі іх прачытаць, і тады трэба шукаць для кнігі месца на паліцы.

У нашай коценькі сур'ёзныя праблемы з ныркамі Хранічная недастатковасць...
Я на нервах, дадала сабе яшчэ паўтаблеткі антыпсіхотыка (можна, мне першапачаткова выпісвалі па палове 2 ці 3 разы на дзень, я піла па 2 разы), бо дакладна пачала не вывозіць.
І пачуццё віны - можа, калі б раней звярнуліся (яна стала троху менш актыўнай за месяц і паўтара да таго, як стала дрэнна і яна значна схуднела), было б лепей. А можа, у яе была схільнасць да ныркавых праблем, яна заўсёды была худзенькай і капрызнай да ежы... А можа, гэта яе любоў да рыбы (і нашае няведанне, што рыба небяспечная не толькі глістамі) прывяла жа такога...
Некалькі дзён мяне выразна крыла, што яна проста зараз памрэ. Ці што будзе мучыцца (а я так і не ведаю, ці баліць ёй што). І ўсялякае такое.
Цяжка вывозіць.
Добра яшчэ, што на працы можна без праблем гадзіну ці колькі браць і адпрацоўваць потым. Хаця вось у мяне ўжо 4, і пакуль увечары іх цяжкавата адпрацоўваць, бо ў Касі кропельніцы.
Хацелася б, канешне, каб Кася зусім паправілася. Але, на жаль, гэта наўрад ці магчыма...