Учора ютуб мне раптам прапанаваў паслухаць запіс Прывіда Оперы на японскай мове (на канале Эндру Лойда-Ўэбера), восемдзесят-нейкага года. Мова іншая, але ж музыка тая ж. Панастальгіравала напоўніцу Месцамі падпявала па-англійску. Цікава, што некаторыя арыі ў японскай версіі ідуць хутчэй, чым у арыгінальнай. Цікава, з чым звязана.
Ажно захацелася пераглядзець фільм, з якога ў цэлым пачалася мая любоў да мюзіклаў

Месцамі словы ўсё ж такі забылася ўжо... Але ж наколькі лягчэй усё вучылася і запаміналася ў 15 год) Улічваючы, што англійскую я тады ведала значна-значна горш! Дарэчы, цікавасць да англійскай таксама з гэтым фільмам прыйшла.

Французскую б вывучыць яшчэ. І прачытаць кніжку ў арыгінале.