Прачытала нарэшце пераклад аповесці "У канцы лістапада". Здаецца, па-руску я яе і не чытала.
Усё ж якія з аднаго боку простыя, а з іншага бясконца глыбокія гісторыя пісала Тувэ Янсан. У гэтай кожны персанаж даведаўся штосьці пра сябе (ці, калі казаць пра Снусмумрыка, пра адносіны да яго іншых). І цікава, што ў аповесці, дзе ўласна мумі-сям'я не прысутнічае, пра іх таксама шмат чаго можна даведацца.
І такія розныя і выразныя персанажы. Філіф'ёнка, якая заўсёды ведае, як правільна, і хоча прымусіць астатніх рабіць гэтак жа. Хемуль, які ведае, як правільна жыць іншым, і капае ім на мазгі (калі атрымліваецца). Снусмумрык, які толькі атрымаўшы магчымасць пажыць у намёце побач з кімсьці акрамя мумі-сям'і зразумеў, што мумі-сям'я рабіла ўсё, каб не парушаць яго асабістых межаў (і што далёка не ўсе так робяць). Мюмла, якая, мусіць, самы гарманічны персанаж з усіх
І апісанне, як восень паступова пераходзіць да зімы, канешне.
---
Крыху раней прачытала таксама "Чарадзейную зіму", дзе пра тое, як Мумі-троль знянацку прачнуўся ўзімку.
Адным радком
[Print]
Martin Riggs