Цікава, мусіць, недзе ў белмоўным фанфікавым асяроддзі (дзе б яно ні знаходзілася) праходзіць акцыя "пакінь каментар да беларускамоўнага фіка", бо цягам апошніх пары дзён пад адным з маіх старых фікаў з'явілася ажно 3 (!) каментара на беларускай. Магчыма, гэты фік патрапіў у нейкую падборку "каментуй іх"? Бо ён, здаецца, нічым значным не выдзяляецца.
Цікава, але прыемна.

А яшчэ ў мяне знайшоўся сашыпер Габі/Мэдзі! І, здаецца, з Японіі, судзячы па смайліках. Ну што, ёсць нагода натхніцца

Але зараз у мяне 2 пачатых фіка (насамрэч тры, але адзін відавочна трэба перарабляць, бо я там даўно захрасла), адзін з якіх мусіў быць кароткім, але пішацца вельмі марудна.

Памяншаю дозу антыпсіхотыка і спадзяюся, што разам з гэтым ідэі вернуцца. Я ўсё ж мяркую, што крызіс ідэй у мяне праз яго, бо ад іншага было падобнае, толькі ў больш суровай форме.

Каб трохі змясціць фокус, бо я ўжо не вывожу псіхалагічна (бо сама сябе накручваю у першую чаргу...)

Троху паўдзельнічала ў фэсце Вясёлка. Прынамсі адну ідэю не напісала, затое ў апошні момант напісала драбл-дыялог на іншы колер. Як Кася (котка) моцна захварэла, то мне неяк не пішацца.

На Чырвоны колер напісала драблік Торындуілавы, проста замалёўка з маім улюбёным сэтынгам - перад-канон, які я закручваю ў любы бок. Келіх, 315 словаў.
На Зялёны я спачатку нічога не збіралася пісаць, але бабуля слухала канцэрт Елфімава, а той спяваў пра зачараваныя завушніцы, і мне знянацку прыйшла ідэя. Зялёны там, дарэчы, вялікай ролі не грае, але ж. Падарунак, таксама Торыдуіл, 590 словаў.
На Чорны мне раптам прыйшла дзіўная ідэя пра Adora Belle Dearheart і Ангву - пры тым, што канонныя пейрынгі мяне цалкам задавальняюць, а вось. Цяпер я іх шыплю (і гледзячы на тое, што на АО3 да майго фіка такога пейрынгу не было, шыплю іх адна я xd). Чорны, 468 словаў, Angua von Uberwald/Adora Belle Dearheart.
А Фіялетавы мне адразу прыйшоў у галаву ў выглядзе проста дыялога без асаблівага сэнсу і глыбіні, і я яго запісала. Адзіны джэн з чатырох фікаў) Да пытання колеру, Монескін, 96 словаў.

===
І калі ўжо я пра свае фікі, то вось яшчэ тыя, што з ЗФБ. Іх атрымалася 4, і ўсе Драмцінары (адзін з іх пераклад). Калі-небудзь я што-небудзь начытаю, але, мусіць, не зараз. Дакладна не зараз.

Небяспечныя сувязі я напісала ажно ў кастрычніку, пасля фік доўга ляжаў і, спадзяюся, адляжаўся. Мне самой падабаецца, ідэя ў тым ліку)
Маленькая кніжка - пераклад з англійскай, дзякуючы якому я троху бліжэй пазнаёмілася з Катулам. Рэдагаваць дапамагала Кася (не котка). Мне падабаецца, як аўтар піша Драмцінары, спадзяюся, яна хутка справіцца з дысертацыяй і вернецца да фікаў)
Найлепшаму босу - калі да Драмцінары знянацку дадаўся Анк-Морпорк. Гэта я ператычвала Unseen Academicals па-англійску, і кубак Вецінары мяне моцна зачапіў.
Клопат - проста флаф з камфортам, хоць Вецінары там і за кадрам.

Я паспела яшчэ ў мінулым годзе напісаць маленечкую зімовую замалёўку пра сваіх эльфаў)
Трохі выбілася з пісаніны, бо спачатку было складана з-за падвышанай трывожнасці, а потым з-за таблетак ад яе. Зараз пакуль застаўся антыдэпрэсант, з ім, здаецца, можна спрабаваць пісаць. Калі быў яшчэ і антыпсіхотык, неяк зусім не пісалася.

Таму вось. Сюжэту няма, ёсць эльфа, зіма і котка)
Зімовая замалёўка

- After all this time? - Always (c)

Напісала тру-драблік па другім сваім фандоме - Прывідзе Оперы.
Канешне, уся гісторыя бачыцца трохі іначай, калі табе 30+, а не 15. Але ўсё адно Эрык/Хрысціна для мяне ОПТ назаўжды, таму хочацца ж нейкага хэпі-энду! Для Эрыка, так.
Насамрэч у мяне даўно ўжо ў фоне бродзіць адна ідэя, можа, калі-небудзь што толкам і напішацца. Ці не. Але сцэну вяртання я вось напісала - і здолела "запакаваць" у 100 словаў.

https://archiveofourown.org/works/42816057

Тым часам учора апублікавала на Ао3 свой першы пераклад фанфіка на беларускую)
"Да самых касцей тваіх" (The Bones of You), Драмцінары.
Ажно цэлы адзін раз нехта клікнуў з учора Не, і мова, прама скажам, непапулярная, і пейрынг таксама (хаця й не апошні, калі глядзець па статыстыцы Ао3, але ж фандом не на слыху зараз). І адразу прыметна, што на ФБ глядзяць больш)
Але ж я не для праглядаў перакладаю. Той выпадак, калі вельмі хацелася)
Насамрэч цудоўны, вельмі музычны фік. Спадзяюся, у мяне атрымалася хаця б яго не сапсаваць.

Насамрэч першы з фікаў, якія ў выніку апынуліся ў новай эксперыментальнай калекцыі на Фандомнай бітве, напісаўся яшчэ да таго, як пра гэтую калекцыю абвясцілі. Аднак я яго доўга рэдагавала, а потым яшчэ думала, несці каму ці проста апублікаваць на АО3...
Карацей, у выніку маіх фікаў у той калекцыі ажно тры, два я дапісала пазней (і аднесла ў больш падыходзячую каманду, як мне падаецца). Ну, і праглядаў на ФБ усё ж больш, нават у фікаў на белмове) Чым калі проста выкладаць (так, мне ёсць з чым параўноўваць xd). Каментаў аднак не значна больш, таму ёсць пытанне, за што там кудасы стаяць, можа, хтосьці проста крочыў мімаходзь xd
Але мне самой падабаецца, а гэта галоўнае.

У фікі - па Пратчату.
Храналагічна першы з фікаў - "Малюнак" - адметны для мяне яшчэ тым, што я ўрэшце рэалізавала сваю ве-ельмі старую ідэю напісаць нешта па песні "Я тебя рисую" Яака Йаалы. Я яе прыкладала да розных фандомаў і пэйрынгаў, але напісала ў выніку пра Драмнота і Вецінары. А яшчэ ў мяне ёсць першая версія фіка з ООСным Вецінары, але я яе нікому не пакажу xd.
Пасля я задумалася пра гадзіннік у пакоі перад Даўгаватым кабінетам, які нерваваў Ваймса. У выніку нарадзіўся міленькі драблік "Газіннік" з разважаннямі Драмнота.
А потым напісаўся яшчэ флафна-рамантычны Драмцінары "Адлюстраванне", гэткі comfort fic, дзе быццам нічога не адбываецца і ўсё добра.

З сённяшняга дня можна дэаноніць міблы (дый эксперыментальная калекцыя ў галасаванні не ўдзельнічае ўсё адно), таму ўсе тры ўжо бачныя і ў маім профілі таксама.
А яшчэ адзін я ўсё яшчэ рэдагую xd Грунтоўная праца xd

Днямі пераглядзела са сваімі (дакладней, я пераглядала, а мае ўпершыню глядзелі). Цікава, як мяняецца ўспрыманне з часам. Ці не толькі з-за часу?

Спектр я ўпершыню паглядзела ў 2015-м, здаецца, калі ён выходзіў. Я дагэтуль глядзела London Spy, адтуль зацікавілася Бенам Ўішаў, і акурат тады Спектр яшчэ быў у пракаце. Я паспела на адзін з апошніх паказаў. І мне ў цэлым спадабалася, калі я правільна памятаю. Гэта, дарэчы, быў першы фільм пра Бонда, які я паглядзела. Ну, і 00Q, усё такое. А потым я ўжо дома глядзела Скайфол. І пасля Спектра ён мне падаўся больш змрочным. Карацей, на той момант Спектр мне больш спадабаўся.

А тут пераглядзела. Божачкі, якія грушы на вярбе гэты Спектр! Логіка там не ночыла быццам. Такое ўсё ненатуральнае, што мама дарагая. Але па колерах ён святлейшы за Скайфол, гэта праўда. І 00Q фарэва.
Скайфол усё ж больш лагічны ў сваіх межах, і тупых дыялогаў там значна меней.

Падумалася, што пра якасць фільма можна меркаваць па тытульнай песні Скайфол ад Адэль безумоўна лепшы, чым песня Сміта. Пра Білі Айліш маўчу ўвогуле, на маю думку яна не ўмее спяваць.
Ну, і наконт апошняга фільма с Бондам-Крэйгам. Я не глядзела (яшчэ?), але калі меркаваць па сінопсісе, то там грушы на вярбе яшчэ большыя, чым у Спектры. З элементамі Санта-Барбары. Аднак я ўжо прыдумала, як "адпаўзці" Бонда дзеля 00Q Не ведаю, ці то глядзець, ці паспрабаваць што напісаць па тым, што Рабіновіч наспяваў у сінопсісе напісана.
Бо так, мне чамусьці захацелася напісаць 00Q (пасля таго, як я выпадкова знайшла свой адзіны фік па ім, напісаны пасля Спектра і фікаў па 00Q).
Ну паглядзім, пакуль у мяне пасіўна-актыўная фаза Драмцінары (трэба, дарэчы, будзе дадаць у тэгі на АО3). І ўласны фэст, нешта я трохі выходжу за памеры драблаў апошнім часам, плюс патрэбная рэдактура, што займае больш часу.