Пишет Выборча то, что я давно думал, но не мог сформулировать. Они там привыкли жить в ЕС, вот и бурчат, как все плохо, и не замечают того, о чем мы только мечтаем, а для них в порядке вещей. Я так думаю: вот давайте будем рассуждать об ужасах ЕС, когда мы туда вступим (если мы доживем и ЕС доживет). А то нам рассказывают, какой пипец там творится, ну так нам бы такой пипец.

Dla nas to ważny sygnał i ważna lekcja. Bo czyż Hiszpanie, Francuzi, Anglicy czy nawet Polacy lub Czesi byliby dziś gotowi oddać swoje życie za to, aby znaleźć się w strukturach UE? Raczej słychać z tych krajów narzekania. Unia spowszedniała, wszystko dla nas jest już normalne - wolność, brak granic, swoboda gospodarowania, możliwość podejmowania pracy i robienia kariery, gdzie tylko się chce. Unia nas rozczarowuje, bo miliony młodych ludzi nie widzą dla siebie perspektyw, żyją z dnia na dzień na umowach śmieciowych, bez pracy i bez nadziei. Ale też cieszą się przywilejami, o których młodzi Ukraińcy mogą tylko marzyć. Dziś Europa z punktu widzenia Europejczyka jest smutnym kontynentem pełnym pesymizmu i wątpliwości, pełnym zbiurokratyzowanych procedur, chcącym narzucać swoim obywatelom, jak mają żyć, skomplikowanym politycznie wskutek traktatu lizbońskiego.
Rewolucja na Ukrainie uświadamia nam jednak, jacy jesteśmy szczęśliwi i bezpieczni, choć problemy, z którymi się borykamy, budzą irytację i domagają się rozwiązania. Ukraina uświadamia nam, ile mamy do stracenia.

Там же старина Збигнев предлагает, чтобы Европа нажала на украинских олигархов, чтобы те скинулись по миллиарду долларов, а Саша-стоматолог - целых 10.

Jeszcze pilniejsze jest stworzenie przez UE znaczącego pakietu doraźnej pomocy finansowej dla Ukrainy. Inaczej pogrąży się ona w destrukcyjnym chaosie.
Rolę przywódczą powinny wziąć na siebie Niemcy i Wielka Brytania. Londyn dysponuje szczególną siłą nacisku, skoro jest przystanią dla rosyjskich i ukraińskich oligarchów. Pewne ofiary w celu zapobieżenia katastrofie gospodarczej Ukrainy powinien jednak ponieść każdy z krajów UE.
Europejczycy, zwłaszcza Brytyjczycy, chętniej zdobyliby się na taki zbiorowy wysiłek, gdyby udało się "przekonać" dziesięciu największych oligarchów ukraińskich - głównych beneficjentów szokująco powszechnej korupcji - do składki po 1 mld dol. na rzecz odbudowy finansów państwa. Bajecznie bogaty syn Janukowycza, dentysta, powinien dać radę dorównać tej zbiórce kwotą całych 10 mld dol. Ukraińska opinia publiczna na pewno doceni taką zbiorową kontrybucję.